Bir Varmış Bir Yokmuş

tüm yalnızlıgımı doldurdu yoklugun..
bir kar tanesii gibi düştün içime..sevmek zordu..
kücük bir cocugun korkusu vardı..yola cıkınca
kaybolmak vardı sokaklarda..
bir varmış bir yokmuş diye başlıyordu dedemin anlattığı masallar..
dün gibi hatırlarım masallarını..ama bir masalı doldurmaz
dedemin yaşadıkları..
sen..yoklugunla doldurdun saatlerimi..
yürüdüğümüz sokakları..oturdugumuz bankları..
nerelere goturdumu seni..bilmediğimiz günahlarımızı..
anlatamam yoklugunda yaptıklarıızı..
isteyince koluna girip dolasıyordum sokaklarda...
tüm şehri ısıtıyordu yüzüm...
özleyince..kmlerce öteye atıp seni..
ağlıyordum yastıga gömülüp..
iliklerime kadar titreyip..
sen bilmiyordun hangi saatte cıkıp geldiğini
ve hangi kapıyı carpıp gittigini..
bir varmış bir yokmuş diye doguyordu guneş..
ve yürüyordu geceye..
bir sahne vardı hergün aynı metni yazıyordu kalemim.
ya da bir yerde takılı kalıyordu düşüncelerim..
eksilen cogalan ne varsa agırlıgınca kalıyordu bir kotada..
bir dunyaya bir golgeme bakıyordum..mırıldanıyordu gezegen
ve bagıra cagıra soyleniyordu cercevem...isteyince
bir perdeyle kapatıyordum cenesini..
ve ben hep o cumlede kalıyordum..
görüyordum..
yaşıyordum..
ve söylüyordum...
bir varmış bir yokmuş..