Bir Varmış Bir Yokmuş

Bütün yollarım sana çıkıyor bu gece...
Yalnızlığımda yürüdüğüm her yol;
Beni sana yakınlaştırırken, seni benden uzaklaştırıyor...
Bir varmış, bir yokmuş diye başlayan masallar gibi...
Sonu hiç mutlu bitmiyor...

Bütün düşlerim sen diye fısıldarken kulağıma...
Gölgeler düşüyor mutluluklarıma...
Ve kurduğum tüm saatlerim sensizliği hatırlatırcasına vuruyor...
Sen diye diye uyuduğum uykularımdan,
Sensizliğe açıyorum gözlerimi her sabah...

Yokluğunu hissettiren herşeyi unutmaya çalışırken,
Daha çok hatırlıyorum senli anılarımı...
Adım adım ezberlediğim İstanbul'u;
Koşarcasına terketmek geliyor içimden...

Sensizliğe çıkan her sokak başına isyan bayrağı dikesim var...
Oturup hayallerimi anlattığım Beşiktaş sahilini yerlebir etmek isterken,
Sana kapıldığım zamanlarım var...
Dalgaların her kıyıya vuruşunda can çekişen sevgilerim var yüreğimde...

Canımı en çok boğaz köprüsü yakıyor bugünlerde...
Her gece parlament mavisi ışıklarıyla seni hatırlatıyor bana...
Senden kaçmaya ne kadar çalışırsam çalışayım,
Bir o kadar sana bulanıyor benliğim...

Sana gelmek için koştuğum her saniye,
Önce dakikalara, sonra saatlere mahkum oldu...
Günler, Ayları...
Ben, seni kovalarken;
Bir varmış, bir yokmuş diye başlayan sevda masalımız da son buldu...