Bir Varmış Bir Yokmuş

diyorum ki güzel kadın;

birazdan bize veda edelim

her cenkte galip

aşkta mağlup komutan Caesar ve

mısır tanrıçası Kleopatra misali…

diyorum ki güzel kadın;

bu gece son kez

veda edelim İstanbul’a Konstantinos gibi

belki atalarımız kadar olamadıysak da

biz de karadan nice kağıttan gemiler yürüttük

ve amansızca akın ettik, yağmaladık aşkımızın otağını

ve kaç mevsim göğe oklar fırlattık Nemrut’un kulesinden

şimdi durduğumuz her istasyonda yanlış yerdeyiz

ve ulaştığımız her kavşakta bize dönüş yolu yok

diyorum ki güzel kadın;

bir masal akşamı düşün, düşsün bana

sardunya kokusuna kapılan İzmir gibi

kederim boğulsun fabrika bacalarından tüten dumanla

biz kaybolduk asırlık gecekonduların dar sokaklarında

ve diyorum ki güzel kadın;

bizi sansürlenmiş kadim bir şiir gibi düşün

ve Babil kütüphanelerinde yakılan kitaplar misali

harlanan ayrılığın alevine teslim edilen tarih gibi

cezalandırılmış isimlerin hiyerogliflerden ve

kitabelerden silinmesi gibi…

senle ben

sonu kötü biten bir masal gibiyiz

Romeo ile Juliet

Leyla ile Mecnun

Ferhat ile Şirin

Mem û Zîn…

bunlar hepsi birer yalan, birer masal

oysaki biz gerçektik

ve diyorum ki güzel kadın;

gençliğimizin son saatlerinde

Moğol akınlarından ağlayan Anadolu gibiyiz

hayatımız geçip gidiyorken

ayrılığa zincirlenmiş hüznün gözaltındayız

hayallerimiz İstanbul avlularındaki kesilen ağaçlar gibiyken

beni hâlâ sana aşık olarak düşün, güzel kadın,…