Bir Veda Mektubu...

Sana bu satırları yazmaya başlarken.
Başlayamadım bir türlü. Türlü şeyler geçiyor kafamdan.
Yazmadım ki hayatımda kimseye veda mektubu.
Hele de böyle yaşlı gözlerle.
Hala içim açıyor yaralarım kanıyor.

Alışmıştım hep gülüm diye başlamaya.
Ondan da mahrum ettin beni.
Kelimelerin bile mürekkepleri karışmaya başladı.
Yazmayı seven ben için bile en zor yazı.
Bir veda yazısı.

Senin için önemli değil belki.
Bırakmıştım isyan dolu, sitem dolu günleri, hatta şiirleri.
Umutla bakıyordum geleceğe.
Kısmet bu kadarmış.
?' Kavuşmanın o kadar zor olduğu bir dünyada
Ayrılmak ne kadar da kolaymış ?'

Seni kötü anmak istemiyorum.
Beklide sana göre kötü benim.
Seninle geçen iyi kötü günlerimiz.
Beraberken hiç kötü günümüz olmadı ki!
Yan yana iken el ele diz dize idik.
Sadece seni kıskanırdım başkalarından.
Yanında yazardım şiirlerimi. Sana söyleyemediklerimi.
Okurdum sonrada şiir olarak.
Hüzünlenirdik beraber. Duygulanırdık, ağlardık bazen de.
Tartıştık. Ama hiç kavga etmedik.
Peki, biz neden ayrıldık?


Senden önce artık sevemem diyordum.
Senden önce kimseye bağlanamam diyordum.
Senden önce sevgi,aşk şiirleri yazamam diyordum.
Senden önce yaşamamışım diyorum.


Hatırlar mısın? Tarih koymuştuk, beraber.
Senden önce kısaca (S.Ö) . Senle (S) . Diye.
Ona birde ben ekleme yaptım.
Ve senden sonra (S.S) ...
Benim için milat başlangıcı, (S.Ö) ve (S.S)
Yada bir hayaldi bu S.Ö ile S.S arası..
Peki, biz niye ayrıldık?


Ben seni hep sevdim, senin beni sevdiğini sandığından bile fazla.
Aldatmadım seni hiç, üstüne değil gül koklamak,
Güllere bile bakmadım, yanlarından geçerken.
Şairin dediği gibi.
Sevenler mesut olmaz derlerdi inanmazdım.
Sana olan sevgim bir şekilde kalbimin derinliklerinde, nemli olarak kalacak


Sanırım mesafeler ayırdı bizi.
Yan yana gelememek, birbirine doyamamak.
Başkaları duysa gülerdi bize.
Bırak söylemeyelim de gülmesinler.
Hele de ben ağlarken.


Sayfalar dolusu yazabilirim bu gece sabaha kadar.
Çünkü sana bu son mektubum. Bir daha bu cesareti bulamam.
İki dostum kaldı; birisi kalemim, diğeri de dolup boşalan bardağım.
Senin bardağın sa boş. Karşımda resminin yanında.


Şarkının da sesi geliyor,
?'Savur dumanını Karşıyaka ?' diyerek.
Sabah Ezanı ile beraber.
Üzgünüm ummadığın kadar.
Ve senden sonra kimseyi sevmeyeceğim.
Belki sitemlerle anacağım seni ve ikimizi.
Lakin adın yazar kalbime.
Mezar taşımda da olacak adın ve soyadın. İstesen de istemesen de.


Mektubuma son verirken o kara gözlerin hiç ağlamasın.
Öpmeye kıyamadığım dudakların kötü söz söylemesin.
Artık benim diyemediğim bedenin meleklerle olsun.
Dilerim ulaşmaz sana mektubum, sadece bu sayfada kalır.
Seni özledikçe, andıkça açıp mektubu.
Bir başıma dalarım eskilere.

OKUDUKÇA AĞLARIM.
AĞLADIKÇA OKURUM...


Beyas 7 Ekim 2009 Çorlu

Yılmaz BARITLI