Bir Yalan Tanıdım

Bir yalan tanıdım
Yalanına kendi dâhi kanan
Dudaklarından sözler dökülürken
Kendine olan inancını dahi yıkan

Bir yalan tanıdım
En siyahı ısrarla beyaza boyayan
Elindeki fırçayı kullanırken
Tüm laneti üzerine damlayan

Bir yalan tanıdım
Elinde sayısı bol boncuklar dağıtan
Gözlerindeki yanlızlığı
Yavan kalabalığı ile unutmaya çalışan

Bir yalan tanıdım
Kendini kaf dağının zirvesinde sanan
Altındaki toprağı koklamadan
Göremediği hiçliğinde kaybolan

Bir yalan tanıdım
Dal dal sevdalara/aşklara konan
Kendi yüreğinin nasıl attığını bilmeden
Parçaladığı yüreklerin kanına boğulan

Bir yalan tanıdım
Bildiği doğrulardan köşe bucak kaçan
Kendi yarattığı çaresizliğe sığınıp
Acınacak haline hükümsüzce kahkaha atan

Bir yalan tanıdım
Tüm inançlarını hiçe sayan
Sonu olmayacak düzene uyup
Ruhuna yapma çiçekler takan

Bir yalan tanıdım
Ağustos böceklerini şarkı diye satan
Yağmur tanelerini gözyaşı diye yutturan
Kendinden başka kimseyi tanımayan

Bir yalan tanıdım
Evet...
Koca bir yalan!
Yolundan şaşmayan yaralı dizlerimi kıramayan
Kıramadıkça defalarca vuran

Bir yalan tanıdım
Evet...
Koca bir yalan!
İhanetlere kapanmayan gözlerimi çıkaramayan
Çıkaramadıkça pınarlarını kurutan

Bir yalan tanıdım
Evet...
Koca bir yalan!
Aşk'a astığım baharlarımı kışa savuramayan
Savuramadıkça ümit tohumlarımı yakan

Bir yalan tanıdım
Evet...
Koca bir yalan!
İmkansızlıkları çözdükçe yarınlarımı düne bağlayamayan
Bağlayamadıkça ruhumu dağlayan

Bir yalan tanıdım
Evet...
Koca bir yalan!
Sürgünlerim açarken köklerimi kurutamayan
Kurutamadıkça toprağıma zehrini akıtan

Bir yalan tanıdım
Evet...
Koca bir yalan!
O yalanına devam ettikçe
Benim doğrularıma kırağ çalan....
Kendimden vazgecmememi
Kendini öldürerek
Kendi kanımla bana hatırlatan....
...........