Bir Yalnızlık Sahnesi

Uçurum kenarında danseden bir sahne var cebimde...
Alışık olduğum bir kahraman ve tanıdık kareler...
Bir yalnızlık oyunu bu,tam iki kişiilk...
Manzarası surat asmış bir dolunay...
Dekoru oldukça sade fakat görevi bir hayli zor...
Kendisini oynayacak ve olmayan bir başkasını,
Ya da olmayan kendini ve olan bir başkasını...
Tam iki kişilik bir oyun bu,biri gider ve biri kalır..
Yani senaryosu zaten hazır...
Hiç ezberi yok,hazır lafı yok,ışıkçı,kostümcü bile..
Ve üstelik bu sahnenin çok da acelesi vardır...
.....

Durun!Her yıldıza bir mendil!!Ve sahne başlar..
Uçurumdan yavaşça savrulur bir karanfil..
Ve artık kurumayacaktır mendillerdeki yaşlar...