Bir Yaprak Misali

Sarılalım bir daha hiç buluşamayacakmışız gibi
Bu son her defasında, tekrar ve yeniden

Saçlarını koklamak istiyorum
Her sabah günün uyanışında
Orada, belki her içime çekişimde kalacak kokusu
Hiç gitmesin istiyorum
Veya uçup gittiği yerde kalmak

Ellerini tutmak istiyorum
Ellerin ne kadar kalırsa ellerimde
Parmakların, ağaçların dalları gibi avuçlarımda
En son nefesimde
Bir yaprak misali
Düşmek istiyorum önüne

Gözlerinden ayırmadan gözlerimi
Bakabilsem, olabildiğince
Çocuk gibi
Âşık, delicesine
Koşmak, koşmak
Sonsuza kadar koşmak istiyorum gözlerine

Yüreğine dokunmak
Sana dokunan şeyle gülümsemeni istiyorum
Yüzündeki gülüş öyle güzel ki
Dünyanın geri kalanının bir önemi yok
Fakat evrenin seni bilmesini istiyorum
Benim gözümle yaratılan bu olağanüstü şey
Bütün soruların yanıtı
Her gülümsediğinde
Dünyanın her hangi bir yerinde dikiliyor sevdanın anıtı

Sarılalım bir daha hiç buluşamayacakmışız gibi
Gün ışığı böyle varsın sabaha
Seninle beni hayal ettiğim gibi
Ve herkesi, olduğu gibi

Detaylar ancak iki dudak arasında yok olur