Bir Y/arım Sen Her Y/anım Sen

Hasret ehlime dudak büzen figanlarım,
Ağır devinimlerde hayallerimi t/aciz ederken
Öpüşen pencere kollarında aradım seni.
İntihar ederken uyaklarımda tamlamaları;
Ve öteden beriden kulağıma çalınan armonik tuhaflıkları,
Sürdürebilecek misin ?
Öyle zor ki anlamının esrik çağrışımları;
Bir y/arım sen!
Her y/anım sen!

Şuurumu eskiten, içimdeki anlık inkılabına;
Aşk-bilmez bu kalbin engel olması mümkün mü?
Oyuklarına mıhlanan gözlerimde;
Sabit ve kararlı masumiyetimi kör edişin,
Ve adımı söyleyişin!
Sözlerini bir türlü bulamadığım,
Kulağımda erimeyen eski bir şarkı gibi...

Muhitimi telaşa vermişim, haberim yok;
Bilenim yok, israf etmişim kelimelerimi varlığını sandığıma,
Sonra ısrar etmişim de nafile
Sövenim yok!
Çarparcasına tüm sıfatlarıma...

Eterlenen ruhum;
Vuslatın cazibesini, gün geçtikçe arttırıyor.
Ve ayrı insanların dünyaları olamayacağımızı çarpıyor,
Torpidomdaki umutlara...