Bir Yolculuğun Not Defteri

SUNU
........
............

pırıltılı gözlerde ki deniz aydınlıkları
uzak ve solgun bir ezgidir şimdi..

oysa nerede bitti aşklar
ve hasretler nerede başladı..
otobüs camlarında buğu muydu yoksa
ya da sulara mı çizilmişti
gülümseyen suretleri..

nasıl sustuysa bu kent, vurulan kuşların
velvelesinde nasıl çekip gittiyse zaman
ve yolların kaos duygusu nerde başladıysa
hüznün yurduyuzdur artık, ayrılıklarda..

I. Bu Kent De Susar

bu kent de susar
gitmelerin o kaos duygusuyla

yüzler resimlerde kalır
kendimize tarih oluruz
pas tutmuş acılar esrikliğinde
ya da dudakta çürüyen bir gülüş belkide

verilen bütün sözler bir cam kırığı
bir fırtına sessizliğinde boğulan
çığlık olur, ki sen
bin yıllık suskunluğunu giyin ey kalbim
sağaltarak içinde ki gezginin acı glülümseyişini..

II. Sızı

git, yüreğim, yolculara yakışan
bir ıslığın ezgisine sığınarak
titreyen bir dudak olsun yalnızca aklında kalan
bir de otobüs durakları
rüzgarda üşüyen çocuk eli..

git, ey münzevi yüreğim
ne kaldı kendinden başka
susuşun güz esmerliği, gidişin
kimliksiz ya da dağılan bir duman olur belki
ayrılıkların çatlayan sancısı olur yalnız
sızısını inceden taşıyarak
alıp götürdüğün

III. Acıyla

geceye sızıyorum upuzun bir acıyla..

paramparça, yürüdüğüm yollar..
ve ürküyorum şimdi bir çocuk gölgesinden bile
koynumda sararmış eski yalnızlıklar dolanıyor
kaldırımlar hüznün kaldıracıdır artık
uçtan uca susuyorum, ki bu kent
acıya fütursuz ve miladı bitmiş tarihtir
bundan böyle...




M.H