Bir Yolculuk 1

Ne zaman yolum adaya düşse
Muhakkak sabahtır
Ve muhakkak iskelededir
Mehmet
Gelip patlatır yine şaplağı yüzüme
Sanki yakalayabilecekmişim
Takılırım peşine

Sonra
Şımarık bir çocuk girer içime
Yaseminler bir başka kokar
Bayram yeri olur gün
Kırlangıç yuvalarından
Çocuk gürültüleri gelir
Bir telaştır başlar arı kuşlarında
Bağların üstünde
Ziyafet zamanıdır
Sabahın ilk ışığında.....


İlk şiirimi ilk aşkımı paylaştığım
Adamı sorarım
Her akşam kadehlerin içinde
Sevdiğimi aradığım gençliğimde
Hep o vardı yanımda
Testinin dibi geldiğinde

Ama neden ağladığını
Bir türlü anlamamıştım küçüklüğümde
Bende üzgündüm
O gün
Mayısın ilk perşembesiydi
Çöküp bir ağacın dibine
Akşamı etmiştik beraber
İlk resmimi çizmiştim
Kelimelerle
Gözlerimi bırakıp
Dokuz yüz yetmiş ikide


Birazdan bulurum onu
Bağların içinde
Türküsünü duyarım önce
Sonra salladığı çapa
Ardından kendisi çıkar karşıma
Biraz kısadır
Birazda yaşlanmış
Eh birazcıkta şişmanlamış
Böyle söyleyince
Başlar yine sövüp saymaya

Birde emine hanım var
Hemen herkes tanır civarda
Eskinin pavyon gülü
Ama soldurmamış
Hiç gülünü
Takılmış Şadi'nin peşine
Başka yapacak işi yokmuş gibi
Böyle söylerdi gençliğinde
Çıkmış adaya
Daha nikâhları da yok
Çocukları da