Bir Yolculuk

Zamanların durduğu bir anda
Köhne bir gemi ile çıktık yola,
Korkarım bu gemi bir daha uğramaz,
Sahilden ayrıldığı limanlara.

Umuttur bu yolculuğun adı,
Niçin yola çıkıldığı bilinmez,
Hayattır bu yolculuğun adı,
Hangi limanlarda duracağı bilinmez .

Bir anda hüzün çöker üzerimize,
Geminin kalkış düdüğünü çaldığı anda
İkimiz de biliyorduk sevgilkim,
Bir daha dönmeyecektik bu limanlara...

Bir yolculuk sarhoşluğu tuttu bizi,
Dalgalar savurur bizi okyanuslara,
Sahilden el sallar sevdiklerimiz,
Zamanların durduğu o anda....

Okyanusun suskun olduğu bir anda,
Gemimiz tam yol ileri sonsuzluğa,
Ufuktan kara kara bulutlar çıkar,
Kapılırız o azgın dalgalara.

Kimseler duymaz o anda sesimizi,
Aniden bir tufandır başlar içimizde
Feryatlar,iniltiler. zamanların boşluğu,
Anlarız artık geldik son durağa.

İner duraktan yolcular ayrı ayrı,
Sen kendinle başbaşasın son durakta,
Bir ürpertidir sarar bedenini,
Sorarsın, ne zaman geldim son durağa?
HüSEYİN TURAN
25,8,1998 İSTANBUL








































































































,