Bir Yorgun Bulut

Nevakit ıslatsa kaldırımlarını
Küçük şehrimin yağmur
Önce buğulu bir hal gözlerimin ferinde
Sonra damla tanecikleri
Yoldaş olur gözyaşım yağan yağmurla
Bir ürperti sarar bedenimi
Sensizlikten payıma düşen yalnızlıktan ötürü
Nevakit ağlayıp sızlasa bir yorgun bulut
Kıramaz cesaretin zincirlerini gönlüm
Kaçabilmek korkularımın ötesine geçemez asla
Kayıp giden her an kayıptır artık
Ve yarınlara atılan kördüğüm yumağı