Bir Yudum Mutluluk Bir Nebze Huzur

Geride kalan iş gününün ardından,
Yorgunluk çökmüş omuzlarıma!
Ayaklarım zorlanarak eve, Taşırken yorgun bedenimi,
Mehteran neferi gibi, iki ileri bir geri,
Merdivenleri çıkarken, sıcacık gülen yüz düşlüyorum.
Aç olan midemi sevgiye bandığım,
Yavan ekmeğimle doyurmayı arzuluyorum.
Ne sarayda, nede konaklarda yaşamak isterim,
İçinde kabir azabı çektikten sonra,
Ruhumu dinlendirmek istediğim kulübeye muhtacım.
Yorgunluğumu alsın diye demlenmiş çaydan,
İçeceğim bardağa şeker yerine konulmuş bir nebze huzura hasretim.
Çıplak gözle gördüğüme değil, gönül gözümle gördüğümü özlerim.
Anlayanım yok ki, ahvalimi kime söylerim.
Ağlayarak geldim bu dünyaya, artık gülmek isterim.
Çok şey mi istiyorum Mevlam bir nebze mutluluk diliyorum.