Bir Zamanlar

bir zamanlar buralarda
bana benzeyen biri vardi
buralarda kosup ziplayan
kirlarda cicek toplayan

bir yeler bilmezdi
gordugu en renkli seyler
gelincigin kirmizisiyla
meneksenin pembesiydi
buralarin efendisiydi
hayatin ta kendisiydi

o turkusunu soylerken
otusurdu kuslar eslik edercesine
bar disko gormedi
yildizlar suslerdi gecelerini
vucudunu kaplayan
kekik aromalari arasinda
kuzulari vardi ona benzeyen
birde mavi gozlu boncugu
dedimya buralarin efendisiydi
hayatin ta kendisiydi

kendi halinde yasayip giderdi
herkeslere yardim ederdi
birimizin basi agrisa
onun icin buyuk kederdi
koye gelen yabancidan
kalinca gebe
dusmus kor bir kuyuya
vurmus dibe
derdini kimselere dememis
gunlerce birseyler yememis
demislerki bu kizcagiz hasta
iyilesir sanmislar ilk basta
dedimya buralarin efendisidi
hayatin ta kendisiydi

derken derin dusunceye dalmis
ve kendince bir karar almis
seyahata cikiyorum diyerek
konu komsuya haber salmis
ucurumdan atlamis bakarak ovaya
gitmis garibim ebedi yuvaya