Bırak Beni Gideyim

Gönlümün bahçesinde boyun bükmeyen lale;
Bulut ağlaya dursun, bir damla sana yetti.
Çehremdeki gamzeye akıp giden şelale
Belki bana eziyet belki cana diyetti.
Umarsız karanlığa dil döktüren hilâle
Ahraz hıçkırıklarla gülmek de meziyetti!
Zinhar aynı fasılda düşünmek bile urdu
Takvim yapraklarında gizlice plan kurdu
Dizlerin düştüğü yan ne kadar da vakurdu.


Bahtıma sıra sıra çentik attığım düğüm;
Bedene hüküm koyan efkarım bile yıldı.
Ellerimin hışmıyla çözüldükce kördüğüm
Soluk aldığım gülden rahiyalar yayıldı.
Anlat bana gözlerim; düş müydü bu gördüğüm?
Kudretin kaleminden geçen günler sayıldı.
Aklımla oynuyorken takdire ''iflah'' yazan
Kaynadıkca kaynadı dönüp durduğum kazan
Ben mi aldanışdayım, hislerim mi kalpazan?


Bilmiyorsan söyleme, söyleme dur ne olur!
Ne kadar beklemeli? Güneş doğacak diye.
Saklansam da olmuyor, yine de beni bulur
Didesinden hatırla... Kor yağar bu vadiye.
Sineme düşen sitem kavruldukca kavrulur
Azrail nöbetiyle gelen gün mü hediye?
Bırak beni gideyim, ait olduğum yere
Sorma alın yazımı pişman oldum bin kere
İsyan mı etmeliyim, her yanım yara bere!


Geceye hicran süren akrebin ayak sesi...
Müstesna duygulara ansızın gem vuruyor.
Bir tenhada hançere dayayarak nefesi
Çığlık arifesinde nefse merhem vuruyor.
Pamuk hallaclarına sardı altın kafesi,
Yıldızların raksiyle ne mürtesem vuruyor!
İkramın hilesinden hangi gün murat çaldı?
Zihnin hurafesinde güneş balçığa daldı,
Ya yarından gün aldı ya da ömür kısaldı.

''Gönlümün bahçesinde boyun bükmeyen lale;
........Senelerdir geçmişe anlattığın masaldı.''


ŞİİRLERİN ŞAİRİ....
18 MART 2012.... 01: 30.... ELİFCE....