Bırak Uçayım Baba

Koyun güttün sen çocukken bilirim.
Karamuktu, bayırlarda yemişin.
Öküz budu yastığındı geceleri başında,
Isıtmazdı kil güzine kış ayları üşüdün.
Dudağın açılmadı dedemin yamacında,
Büzüldün , büzüldün...

Gecekondulardı büyüten beni.
Çete başlarıydım sokaklar basan.
İsyanım her şeyeydi bir sana değil,
Dayanağın yoktu hırçınlığıma.
Tek bir miras kalmış dedemden sana.
Dövdün...Dövdün...

Hep o tavra yordu beni filmler.
Batılı edalardan önerdi kitaplarım.
Özümle, ecnebilik dozunda bocaladım.
Bana bir şeyleri vermemiş miydin baba ?
Eksileri hâlâ belli kafamda.

Farklı alemlerde seyyah gibiyiz.
Bir dalda türeyen meyve değiliz.
İthal hormonlardan bulaşmış bize baba
Rapciyiz,markacı ,hamburgerciyiz...
Bana sus demenle bir bitse çelişkimiz,
Sen durmak
Sen huzur,
Sen denge istiyorsun.
Ama lütfen bırak
Bırak, uçayım baba...

1983 TEMMUZ