Bırakıp Gitmek Lazım Bazen Her Şeyi Ardında

Gri duygularım vardı benim
Sahipsizliğe mahkûm edilmiş,
Sevgisizce yoğrulmuş,
Nefretlerle büyütülmüştü gibiydi
Bütün hırslarım ve
Doyumsuz tutkularım.

Sonra gözlerim duygularım gibi gri,
Gökyüzüne takılı kaldı.
O grilikte uçan kuşların,
Özgürlüklerini,
Dinginliklerini,
Gökte öylece süzülüşlerini kıskandım.
Kuş olmak istedi ruhum o anda.
Rüzgâra karışıp uçup gitmek geldi
İçimden çok uzak diyarlara.
Belki de her şeye yeniden başlamak
Hayata oralarda...

Deniz kenarında küçücük bir kulübede,
Sevdiğinin dizinin dibinde
Biri kız biri oğlan, iki de çocuk,
Koşturmalı ortalıkta,

Sıcacık duygular taşıyan o yerde,
En büyük hayal,
Bir lokma ekmek, birde katık olmalı.
En ağır misafirimiz ise deniz ile mehtap
birde yakamozlar oturmalı soframızda,
Bir tek onlar şehadet etmeli
Yaşadığımız güzelliklere.

Kavgadan ve çılgınca isteklerden uzak,
Sadece hayata sıkı sıkı sarılmak,
Huzur içinde yaşlanmak,
İşte bütün mesele bu aslında,
Kaçmayı bilmek lazım bazen,
Gitmeyi de,
Kalanları düşünmeden,
Her şeyi ardında bırakıp,
Yaşamsal hırslara tekmeyi basıp,
O kulübede uyanmak bir sabah hayata...
Ve her şeye yeniden tertemiz başlamak....

Hayalde olsa güzeldi bunları görmek,
Ama nerdeeee bunları yapacak o mangal gibi yürek....