Bıraktığımız Yerde Beyaz

"Anı yazmak
ölümün elinden,
bir şey kurtarmaktır."
Andre Gide


Ademin borcu
Büyümeden ölmek;
Kimin ya Rab
Bu acı, bu keder
Ne diye toplanmış bu insanlar,
Neden duymadım ölümünü dostun,
- Baba söyle!
- Sen neden ağlıyorsun?
- Gitme!
- Bir kürek toprağı atarız elbet.
- Lakin dur sen!
- Hastasın.
Sana oğul bu acı...
Sana

Lisanın biter tüyü.
Acıyla izlemek, izlemek bu sahneleri,
Metin bir duruşun tarifiyle bile zor!
Gün nasıl devirirse saatleri
Ve gece nasıl yıkılırsa kendi sessizliğine
N/isyanın yakarışı kabule dayanmışken
Acıdan beteri yaşamak devriyeleri,
Her gelen kızarık göz tuz ekerken yaraya
Farkındasın hayat bu,
Öl ya da öI/me




İnsan olmak bu bitimsiz devri yaşamak mı
Ya Rab!
Etle kemikten
Vedaya toplanmış
Öteden beri/den avlu,
Eller bağlı yürek ağlar.
Yürüyor kalabalık,
Bir tık topuktan
ve diğeri yankı
Taşın buz kalbinden bile soğuk ve tiz
Bu sessiz haykırış.
İçe yağmur yağıyor
Selinde ana-baba, çoluk çocuk eş...
Tut dört kol, yürü kafiyeli sekiz adım
Ölümle dirsek teması.
Zira taze toprağın dileği s/arınmak beyaza
Kirden ve kinden akIanıp geldi
Nidamızla ya Rab!

...

Anasının kuzusu
Bırakarak kuzularını
Gider ötelere,
Dönüşü yok
Rahmete açık kapı,
Duaya ise hep aralık...


28şubat14







Ali'ye