Biraz İstekli Olsaydı Sesim

bir nefeslik
son bir nefeslik bahar koksam
hiç zorlanmaz
içimdeki el değmemiş kadın
selamlardı aşkı

biraz istekli olsaydı sesim...

salıncağı kırık bir parktaydım son yeminimde
bugün on birinci asrı kalbimin yırtıldığı günün
yağmur yağıyordu, ağlıyordum
tuh sana demiştim zat ı muhtereme
yalnızdım, ıslanmıştım, sancılı biriydim
belki bir kurtuluşun operasını şakıyordu kuşlar
belki inceldiği yerden kopmuştu sevdam
ve bir aşk daha ışığı kapatıp uyumuştu sonsuzluğunda

melek olmayı reddedecek kadar kadın olmayı isterken
yalnızdım, ıslanmıştım, sancılı biriydim

sustum sonra

dilsizdim

hayat
sonsuz dejavu

yokluk

küçük bir kadının ruhuyla oynadı durdu...

salıncağı kırık bir parkta kalmıştı bedenim
köhnelmiş kalp ters çevrilmiş terlikler gibi
ölü evi hükümdarlığında saklanacak
denizin gülüşünü göremeden
yıllar örtecekti artık üzerini

konuşamamak (adı eylül olmalı
sadece dilsiz kadınlar bilirmiş bu mevsimi)
patavatsız şiirlerin ve intiharın elinden tutup
suçlu bir zamansızlıkla
hoyrat bir ömrün uğultusuna boğulacaktı

biraz istekli olsaydı sesim
baharlardan bahseden o dağ gülümseyince yüzüme
teslim bayrağını zirvesine dikerdim

kim kaçabilmiştir
seslerin saklayamadığı aşkın esirgeyişinden
kim kaçabilmiştir
düşlerin düne değmeyen pembe renginden





bir nesfeslik
son bir nefeslik bahar koksam
hiç zorlanmaz
içimdeki el değmemiş kadın
selamlardı aşkı

biraz istekli olsaydı sesim...