Birden Bire Düşerken

kısılmış bakınıyor rüzgarın yasasına
nasıl yırtılmışsa sevi esintileri
merhem gibi bastırarak bakışlarına
sürüyor kendine gidenleri...

bak şu yapraklara, susuz dalların terk ettiği
yağmurların göçebe sandalları gibi
gitti gidecek olana
en kahverengi bir uzanış ıslaklığıyla
yaslanıyor çalılıklara
göğüsleri bastıran ağırlığıyla...

dedim
yalnızlığa benziyor mu boşluklar
dedi
harikulade dışarıların birikmişliğidir onlar
dedim
birikenler cayır cayır ışıklardır
dalların suları gibi çekilirken
terk etmek mevsimi içinden
ruhundan usulca geçen
sessizlikle okşanmak kendiliğinden...