Birliğimiz Dağılmadı

Beraber idik biz yirmi üç sene boyunca

Şimdi taşınma kararı aldı annem, babam.

Çocuklar büyüdü derken, oda az olunca

Şu bir alt kat'a inmek istedi annem, babam.

Neyse fazla uzağa gitmedi sayılırlar

Biz onları, onlar bizi çaya çağırırlar

Zaten üç, dört akşamdır aşağıda yatarlar

Aygaz'ın bağlanmasını bekler annem, babam.

Biz üçüncü katta kaldık, onlar ikinci kat

Yine hep birliğimiz dağılmadı fakat

Eşyalar bir bir taşındı, hiç kalmadı takat

Hep heyecan dolu günler ekler annem, babam.

Kiracıya üç ay öncesinden söylemiştik

Piyangonun sizi vurduğunu belirtmiştik

Mahallemizden gittiklerinde üzülmüştük

Ne çare ki böyle uygun gördü annem, babam.

Kardeşim Emine'nin de genç odası oldu

Artık duvarlara resim yapıştırıp durdu

Tam da karşısına göre televizyon kurdu

Her şeyin hep hayırlısı dedi annem, babam.

Merdivenden inerken buzdolabı çizildi

Oldu işte malesef,  bu olmasa iyiydi

Aslında nazar boncuğu denilen bir şeydi

Dizde derman kalmadı, yoruldu annem, babam.

Bundan sonra yemekler ayrı ayrı pişecek

Kendimize göre artık bir de pay düşecek

Kimin keki güzelse, gelip çayla içecek

Misafirleri ağırlayacak annem, babam.

13.05.2024

Not : Aynı evde annem, babam, kız kardeşim, hanım, dört çocuk ve benle birlikte 9 kişi kalıyorduk. Bu dile kolay 23 sene sürdü. Ama gün geldi ayrılmak zorunda kaldık. Şartlar böyle gerektiriyordu herhalde. Hayırlısı olsun diyelim. Bu durumu bir şiir yoluyla anlatmak istedim.