Bisiklet

Dün bir kız vardı caddede,
Sadece ışıkta bekliyordu,
Aniden frenledi bisikletin biri,
Karşı kaldırım bordüründe.

Ne uzunmuş şu kırmızı adam,
Bir türlü sönmedi yeşil akabinde.

Turladı şu bisiklet ara sokakta,
Sonra o bilindik an geldi,
Gözlerin gözleri taradığı zaman,
Tümüyle sorgulandığı evrenin,
Zamanın durdurulduğu,
Mekânın da unutulduğu o dem,
Olabilirliği belki birlikteliğin,
Belki de olamazlığı süreçlerin,
Sanki gerçeğe dönüştü birden,
Ayrı dünyaların not defterinde,
Neden sonra biten çakışmanın,
Asla benzeri yaşanmadı.

Malûm bisiklet yine oralarda,
Duraktaki bankta oturuyordu kız,
Heyhat, ilk bakıştan eser yok,
Tükenmiş gözlerindeki fer,
Kaçak bakışlarda neler olur,
Belki dünya topaç gibi döner,
Böylece biter iki kişinin,
Gözlerine bulaşan aymazlık,
Tek görgü tanığı parktaki çınardır,
Otobüsün de hiç gelesi yok.

Zaman kazandı durakta,
Büyülenmiş gibiydi bisiklet,
Hızını yitirmiş yalpalıyor, gücü de benden
Kayıyordu üzerinde oynak parke taşının,
Fenâ haldeydi bu meret,
Artık pedallar çalışmıyordu...

08.03.2008 - 2009