Bisiklet

Dün bir kız vardı caddede, ışıkta bekliyordu,
Birden, frenledi bisikletin biri,
Karşı kaldırım bordüründe.

Ne uzunmuş şu kırmızı adam,
Bir türlü sönmedi yeşil akabinde.

Turladı şu bisiklet ara sokakta, sonra o bilindik an geldi,
Hani var ya; gözlerin gözleri taradığı o zaman, şu gözgöze denen şey,
Yani, evrenin sorgulandığı, mekânın unutulduğu o dem,
Olabilirliği belki birlikteliğin, belki de süreçlerin çıkmaz sokağı,
Sanki gerçeğe dönüştü birden, ayrı dünyaların not defterinde,
Neden sonra biten çakışmanın, asla benzeri yaşanmadı.

Malûm bisiklet yine oralarda,
Bankta oturuyor kız, ilk bakıştan eser yok,
Tükenmiş belki gözlerindeki fer,

Böylece biter zamandaki kesişme,
Tek görgü tanığı ise parktaki çınar,
Otobüsün de hiç gelesi yok.

Zaman kazanıyordu bisiklet, büyülenmiş gibi,
Yalpalıyordu oynak parke taşında,
Fenâ haldeydi yani bu meret;
Pedallar boşa dönüyordu.

08.03.2008 - 2009


dipnot:
----------------------------------------------
Bakın şu velespitin yaptığına, gitmiş de kimin peşine düşüvermiş..
Arsız velespit ne olacak bunun hali böyle?
Böylelerini evde tutmalı, sokağa salmamalı azizim...

Saygılarımla...