Biterken İnsan...

Zaman sessizce akıp gitti
...........bize karşı
saniyelerle sevişken her yanımız
Yaşanmışlıklarımız
en çokta yaşayamadıklarımız
bir boşluğa dolanıyor kollarımız.

İnadına harcanmış bir nice ömür
bilinç kareleri çerçevelememiş
akşamı etme telaşında sabahlara uyandık
kendimizi aramaya kalktığımız
kayıp yıllarımız
nice zamanlar ölü
kadavrası yırtılmış

savaşlar yaşamış dünya
'barış savaştır' sloganlarında
inandık her denilene
ardına düştüğümüz izimler
masa başlarında kaleme alınmış
ideolojiler...

Tek tek düşüyor gözlerimden zaman
çocukken oynadığım oyunlar
kazanmak için çırpındığımız
bir avuç fındık kadar
avucuma dolmadı nedense
geride bıraktığım yıllar.

Anne ben öleyim!
Annesin,
nice kandırılmış beyin
nice savaş şahinleri doğurdun
Uykusuz...
Kulağında ninniler bekleyen
Çocuklar büyüdükçe
Senin ellerinden çocukları,
Çocukların ellerinden umutları çaldılar
Söyle zifir gecelerde rahmine düşen
ihanet mi dir...

Ver anne desem
çaldırdığım yıllarımı
gözyaşından başka sözün olmaz biliyorum

Ağla anne ağla
Güldüremediğim yüzünde yağan yağmurum

Doğur beni yeniden
ellerinden öpüyorum.