Biteviye Şiirler

kibar bir adamdı babam üstelik

merhem kokusu gibiydi hatıralarımda

sanırım keskin bilmiyorum

dizinin dibinden alnının çizgilerine kadar

uzak bir iklimde yaşadım ihtimaldir

ne zaman yola çıksam yalnız ve aç kurtlar gibi

valizlerimden önce nane şekerleri alıyorum yanıma

pencereye yasladığım baş ağrımın sonu

çorba kaselerindeki buğuya satıyor kendini

küfrü bir mübaşirden annemden ayrıldığım gün öğrendim

ömrüm yolların gazabıyla geçti sanırım

pişmaniye kutularının içinden kendinden

daha pahalı bir şeyler çıkmadığında bildim hayatı

değeri yok muş insanın zaman içinde

sevdanın en piçi Leyla’nın en çirkinini buldum

nasıl diyorlar sizin dilinizde bilmem

ama benim penceremi taşladılar

akrepten yılana ne kadar sürüngen varsa

baş ucunda uyandım zehir zemberek

uyku benim cehennemimdir arkadaşlar uyumam

denizi görene kadar kimliksiz dolaştım

can evimde oğulsuz ve kızsız

sonrasında anladım ki martılar kaçkınmış

kediler sarımsak sevmiyor ve asıl mesele siz

ne yapsanız ömür bitiyor

alınganım bundan sonra yaşamaktan yana

sahilde bir ev aldım hatıra bir kitap bıraktım avuçlarına

ne gelecek yaza eyvallahım var ne giden kışa

emeğimin zayi olduğu tek hayvan görmedim bu hayatta

aşktan ve şu burnu büyük edebiyattan başka