Bitkisel Hayat Girmiş Bir Şiir

Şiirin en son hali,
Es demek üzere,
Son mısrasında,
Eceli kalemimin ucunda.
Anlatıma bir son vermek gerek,
Saçmalamalarımaysa olduğu gibi devam,
Nasıl olsa bitkisel hayata girdi şiir,
Yaşaması yüzde sıfır,
O yüzden pilini çekmek gerekir.
Son umut mu?
Yaşamaz dedi eleştirmenler,
Şiirin son halini görmek isteyen gönüller,
Bir nefes can vermek istediler,
İstediler ama nafile,
Şiir artık ölüm sessizliğinde.
Bu geceyi geçirsede,
Yarın akşam zor görünüyor.
Yaşaması bir mucize,
Evet var bir mucize,
Bugüne kadar hiç kullanılmamış,
Sıfır anlamlı,
İçeriği şiirin içini yakmalı,
Vecizemli kelimeler.
O'DA BİLİYORDU,
Artık değil mısra,
Bir kelime bile üretmek,
O'nada çok zor geliyordu.
Araştırmadı değil,yaşamak için,
Önce aldı Divan-ı Lugatı,
Baktı ki yazılmamış bir kelime kalmadı,
Oradan geçti Osmanlı Lugatına.
Çok ağır geldi Osmanlı lugatı o'na,
Hiç beklemeden uzadı Çin'e,
Karıştırdı şöyle kendi kendine,
Okuyuıcularını düşündüğünden,
Alamadı anlamsız mısraları dizelerine.
Baktı yapacağı kalmadı,
Üzüntüden yatakları boyladı,
Evet kurtulması mucize,
Şiir girmişti bitkisel hayata.
hAYDİ BİR NEFES VERİN,
Siz şiir sevenleri,
Şiir hayata gözlerini yummadan,
Yaşamak için bağlandığı,
Ünitenin pilleri çıkarılmadan.