Bitmeyen Umut

Şimdi yalnız kaldın sen
Zaten buydu istediğin
Seni herkesten çok seven ben
Çekildim artık hayatından
Şimdi yalnız kaldım ben
İstemesem de mecburen
Senin sıcaklığını, dokunuşunu, gülüşünü, öpüşünü
Kimsede bulamayacağımı biliyorum
Bildiğim için aramayacağım zaten
Bildikçe daha çok yanıyor yüreğim
Bedenen ayaktayım ama ruhum bir enkaz
Mutlu rolü oynuyorum çevremdekilere ve kendime
Onsuz da olabilirim, böyle de mutluyum diyorum
Hayatımın en büyük yalanını söylüyorum
Oysa yüreğimde, gözlerimde hep ağlamaklı
Nereye çevirsem gözlerimi seni görüyorum
Kokun geliyor çoğu zaman burnuma
Olmadığını bile bile bakınıyorum etrafıma
Hiç bitmeyen umudumla
Her gece ağlayarak zar zor dalıyorum uykuya
Uyusam ne fayda, yine sensin rüyamda
Koşuyorum sana, tam dokunacakken kayboluveriyorsun bir anda
Yine ağlayarak uyanıyorum
Elim gidiyor telefonuma
Ne çağrı var senden, ne de bir mesaj
Bir kez daha yanıyor yüreğim
Yokluğun bir tokat gibi iniyor suratıma
Çaresiz tekrar dalıyorum uykuya...