Bitmişlik

Saçlarına baktım annemin yine
Herşeyi anlatabiliyordu herkese
Siyah,gri ve beyaza doğru yükselen telleri,
Anlatıyordu yaşamdaki acımasız yeri...

Denizin rengine baktım yine
Bulutların ağlamasını gizliyodu kendi içinde
Denize rengini veren gökyüzü ise
susuyor oturuyordu sessizce

Güvercinimin kanatlarına baktım yine
Açılmış her iki tarafa uçacak yükseklere
Yüzü masum hüzünlü onunda yine
Uçtu göklere ağlayacak gökyüzüyle herhalde...

Ekinin duruşuna baktım yine
Dik değildi...Eğmişti boynunu bakıyordu yere
Taneleri ayağının yanına düşmüş...sere serpe
Oda kederini saklamamış üşümüş dikildiği yerde...

Savaşın gölgesine baktım yine
Ne karanlıklar bırakmış yüzbinlere
Dostluğu kaybetmiş insanlar içinde
Devam etmiş varlığını sürdürmeye...

İnsanlara baktım uzaktan yine
Çaba yoktu yaklaşmak gibi zaten hiçbirinde
Gördüm hissettim ağladım yine bende
Hayatımı görünce gerçek olmayan o yüzlerde...