Bitmiyor Değil mi

Benim için yaratılmış en güzel şey, solgunsun. İnanmazsın belki , benimleyken mutluydun...

Çok zaman önceydi, yalan değil.

Rafların nasıl?

Ben, nasılım?

Bakmıyorsun değil mi bana hiç?

Soldum.

Adım kadar eminim, oralarda bir yerlerde susuzum...

Benim içim dışım sen, ben senin dışın.

Senin dışındaki her şey ben olsam, yine yetmem…içinde olmayı böyle isterken...

Özne senken, varlığın yasak…

Bu benim uğradığım bütün haksızlık…

Bütün acılarımla savaşıp, durmadan kendini çektiren acı hala gidişin.

Bense, seni üzmeyen tek şey olmalıydım.

Acın olamamış tek sevincin.

Peki neden onları sevmiyorsun?

Beni en güzel seven insan…

Unutmuşsundur, seni en son birine sarılırken gördüğümde iki elin belimin arkasında bir yerlerde kavuşmuştu, ikisi de mutluydu…

Şimdi neden yüzün gülmüyor?

Şu hüzünlere bir bak!

Sen bana bu kadar benziyor muydun?

Ama…

Aklından da bu kadar uzak mıydım?

Sıcak bir akşamdı evde vakit öldürüyordum, birileri seni unutmam için ikna etmeye çalışıyordu.

Orada kaldım, sonra uyandım uzun uzun bocaladım…

Öyle bir filmin etkisindeyim ki, çeksek kimse izlemezdi bizi…

Sen bile giderdin tek başıma beklerdim sonu, tek başıma ağlardım.

Mutsuzluğum seninle ilgilendiriyor mu ?

Seni mutlu edemez elbette, mutsuz da etmediği gibi hiçbir zaman…

Bunu atladım.

Ama ne dersin?

Yine de biraz gülümseyebilirsin,

seni gülerken izleyebilirim…

Seninle gülmeyi öyle özledim ki…

Ama gülmüyorsun. Neden?

Peki benimle gülebildiğini hatırlasan, benimle bir daha güler miydin?

Herkes ne kadar çirkin olursa olsun, yakışacak kadar güzelsin…

Ama boş ver, hep derim ya.

Neden bu kadar alıştım sana ?

Bak, anlamıyorum.

Neden o günden beri bu kadar huzursuzuz?

Hala bilmiyorum sevgilim…

Neden bu kadar eksiksin?

Bitmiyor değil mi?

Bitmiyor…