Bitsin Bu Işkence

çocukca gülüşlerim yok artık
çok oldu yerini hüzne bırakalı
candan kahkalarım mazininde ötesinde kaldı
hayat bu kez hiç olmadığı kadar vicdansız davrandı


korkuyorum anne tut ellerimden
karmakarışık dünyam içinden çıkılmaz bir hal aldı
kaldırıp ellerimi semaya dua etmek yetmiyor
ne bir umut var içimde ne istek ne de yaşama sebebi

bu bedene bu can çok ağır geliyor
alıp başımı gitsem neye yarar ki
vicdanım acımadan hiç , bana haykırıyor
şuçumu tokat gibi yüzüme vuruyor...

korkuyorum anne anlatamam sana derdimi
içimde kopuyor bütün fırtınalar
canım can çekişiyor
sağa sola çarpıyor ama bir türlü benden gitmiyor

ne yapsam bilmiyorum çıkmaz bir sokaktayım
yolumu bulamıyorum geri dönmek desen zaten imkansız
lanet edesim geliyor kızıyorum kendime sus deyip ağlıyorum
keşke anlasan beni hiç bişey sölemesem ama sen anlasan

bir çocuğun düşmesi gibi çok basit olsa herşey
elini bana uzattığında kalksam ayağa geçtiii desen ve bitse acım
sabah olmuyor hiç benim dünyam hep karanlık
güneş bana hiç doğmuyor haram sanki yanımdan dahi geçmiyor

yardım et anne yaşlarım akmasın artık
aynaya bakamıyorum lanet eder belki diye
ya bi çare bul derdime
ya da dua et artık bitsin bu işkence....