Biz

Biz,

Bizim mahallenin çocuklarıydık

Bulut gözlü

Yağmur dudaklı

Gözlerimiz değdiğinde bulutlara

Damlaları oynaşırdı dudaklarımızda

Kelebekten kanatlarımız vardı bizim

Kıpır kıpırdık

Biraz havalı

Biraz yaralı

Çocuktuk biz

Düşe kalka bir hayatın teli kopuk nakaratları

Saç baş gülüşler gök makamı

Çamuru da cabası

Doyasıya çıkarırken diz boyu batmışlığın tadını

Hayalini de kurardık

Kapıları asfalt yola açılan evlerin sokaklarını

Babaları toprak kokan çocuklardık biz

Anneleri kavrulmuş soğan

Bizdik

Bir kaplık sofralara iştahla bağdaş kuran

Gözümüz toktu bizim

Damağımız karınca kararınca

Nasibinde akşamın

Bir bardak karanfilli çay

Bir parça keten helva

Kurak iklimin yumuşak kalpli çocuklarıydık biz

Kıyısız düşlerimiz vardı bizim

Boyumuzu aşan dalgalarla boğuşan

Uyuyakalmadan bir kalbur zaman masalında

Nasırlı eller okşardı ıslanan saçlarımızı

Biz hem tavşandık

Buğulu camlarda gecenin bir yarısı

Hem karanlığa kibrit çakan melon şapkalı

Hep aynı yüzüyle gülümsesin diye güneş

İple çekerdik, sayamadığımız yıldızları

Günün ışığıydık biz

Ayın aşığı

Kışın ayazıydık

İlkbaharın avazı

Deli taylar gibi her mevsim

Koşardık dört nala rüzgara karşı

Soluk aralarımızın alın teriydik biz

Bir çakımlık canımızın can yoldaşı

Çocuktuk

Dinimiz çocuk

Dilimiz çocuk

Irkımız çocuk

Biz

Bizim mahallenin masum çocuklarıydık

Ekilmeden önce nifak tohumları