Biz..

kapalı kapılar ardından sızdı sevmişlik
karanlığın bir ucu sen, bir ucu bendim..
görünmezdi kapılar..
göremezdik..

unutulmuşluğumuz gecenin koynunda
uyumaktı bazı...
bazı alır götürürdü sevdanın sarhoşluğu
gecenin loşluğunda
uyanamazdık..
karanlıktı; koyu kopkoyu gece..
uzanırdı ellerimiz siyah boşluğa
yetişmezdi..belki bulamazdık..
aydınlatamadı sevmişlik gecenin iki ucunda
umarsız, boş, karanlıkta
konuşmadan susardık..

salıncaklarına kurulurdu yıldızlar
anlatırlardı tüm masallarını sevdanın
gecenin iki ucunda onlar
kahraman olamadılar
düşmandı kapılar hayatın koca kalesinde
topu tüfeği yetmezdi sevdanın
sinesine çekerdi olanları
biriktirir.. kararırdı.. gece...
karanlığın iki ucunda sadece
susar saklardık..