Biz Bir Ölür Bin Doğarız

o henüz on dördünde taze çiçek fidanı
berkinimizi büyütemedik ellerimizde
biz istemesek de büyüdü acılarımız
ağır ağır geldik dünden bu güne


ellerinde ekmek vardı berkinin
gözlerinde gülücükler
vuruldu birden
önce ekmeği düştü
sonra gülücükleri savruldu yerlere


o
şimdi solgun bir çiçek


siz bilir misiniz efendiler
çiçeklerimiz düştükçe
dahada artar bizim gücümüz
şimdi gücümüz ellerimizde
ellerimiz yumuk yumruk
ellerimizde kırmızıdan siyaha dönüşen çiçekler


ve biz çiçeklerimiz için savaşırız ölürüz
tuz basarak yürürüz yaralarımızın üstüne
yine de düşmez yere yüzümüz
gem vuramayız isyanımıza, öfkemize, kinimize
artık basılmasın fidanlarımızın üstüne üstüne


siz bilir misiniz
buraları şimdilerde renkli çiçek tarlası
geçit vermeyiz puşta, aymaza, düzen baza
bu topraklar bizim efendiler
biz bir ölür bin doğarız
yaşadığımız ve savaşacağımız bu yerlerde