Biz Eski Toprağız Gülüm

sıçrar üzerime,kaygılarının külleri
ve düşer hüznün yorgunluğu,baharıma
sakat kan/atlarım direnir,vurgun almamak için
ba/kışlarım üfler,alnımdaki beyaz,y/aralı zül/üfleri

ve peşine düşer tedirginliğim
boynuma düğümdür,sevginin vebali
sırtlanır sendeki yükü,benim gün/ahlarım
tükenmiş duygularını
devirirken kasırgalar
bu heybetli çınarı
seyretmek çok zor/dur
elimde değil ki, dur/durmak
boşalmış av/uçlarına, akan
bu ağulu pınarı

aynalara yan/sır perişanlığın
dehl/izlerinden korkular s/açılır
ayaz vurmuş t/ellerine
yine de ezemez b/aşını,hiç bir kuvvet
belki de bu yüzden diren/işimin ısrarı
aldığım bu ilham ve bu kudret
buğulu gözlerin
ah/ulu b/akışlarımla aksın
umut dolu rüzgar essin varsın

sonunmudur bu sarsılış_bu susuş_kaçış
karanlık sızacak odama birazdan,eyvah!
ayaklarıma sürülecek karası,yenilmişliğin_tükenmişliğin
solacak saçlarımdaki papatyalar bir kez daha
ve kumlara boğulacak düşlerimdeki vaha
ve küsecek toprağımdaki cemreler
lakin sağduyuma güvenmelisin bir kez
sonu gelmez başlangıçların
sakat kanatlarımı,uçuracağına
sözü var gökyüzümdeki tüm kırlangıçların

kopuk elime
topal bacağıma
yani yarıma,tamlanacaksın
sen kördüğüm topuzumu açacak
fildişi tarağımsın
sensiz noksanım,eksiğim,eskiyim
sen uzun bir kışın ardından gelen
tek baharımsın
gel delikleri kapatalım
dikiş izi kalmasın
iki beden tek yürekle
kovarız,kederi
yalnızlık eksiltir insanı,
ne olur beni bekle.

uz/at elini kalbime
bir köprü uzanacak,mutsuzluğun çaresizliğin üzerine
yürü cesaretle
korkma!
biz eski toprağız gülüm
öyle kolay kolay korkutup deviremez bizi, hiç bir zorluk_hiç bir son
hiç bir ölüm