Biz Ettik

umutsuz şafak şimdi
ağlarken hani memleket
şehri yutan ela gözlü muhabbet iken
aşkları saran müebbet suskunlukları, yanı başında derin acı


çürük bir çınara yaslanın artık
biz ettik
ırzına geçince sabahın
öyküsünü saklarken avuçlarımıza, katiline dua ettik
seccadeler serince, papatyaları koparıp o kısır toprağa

aşık mı olduk yoksa, vicdanımıza
bu kadar körpe iken daha, çocuk ölümleri
alıştık mı
fişek kokusuna

oysa ki
körleşmeden kör ebe
çiçek kuytularına saklanırdık, ıtır kokulu
sapanlarımızı koparıp, uçurtmalar saldığımızda deniz renkli gökyüzüne

ağlaşırdık
kuyruğu takılınca iblise.....