Biz Hüznü Sevdik Acıya Kardeştik Zaten
Kendimizdi gideceğimiz tek yer dünyada
Dudağımızda zehir bir ıslıkla dolaştık
Uzak yakın coğrafyalarda
Biz hüznü sevdik acıya kardeştik zaten
Çok gam soluduk çok dert biriktirdik
Yalnızlığımızı güzel kıldık
Kederle ördük kafiyelerimizi
Biz şiiri sevdik türküye yanıktık zaten
Ceketimizi sevdiğinizin üstüne attık
Bir mezar yeri kadar yerimiz oldu yeryüzünde
Oraya beyazlar kuşandık da girdik
Biz hayata uzak ölüme yakındık zaten