Biz Sadece Sapanla Taş Atıyorduk

Onların tankları vardı,bizim Allah'ımız.
Onlar barış'a sıkıyordu kurşunları,
Biz sadece sapanla taş atıyorduk,
Gündüzleri,gece yarıları...

Filistin'li bebe,
Sana soracaklar ahirette,
Seni kim şehit etti diye,
Diyeceksinki;Onlar,
Sadece beni şehit etmedi,
Sadece insanlığa kurşun sıkmadı,
Dünya'nın da içine etti...
Aklınızı başınıza devşirin zalimler,
Artık canımıza yetti...

Onların gözyaşartıcı bombaları vardı;
Gözyaşartıcı bombalara ne gerek vardı,
Biz zaten yıllardır ağlıyorduk.
Sofralarımızda ne baklava,ne börek vardı...
Yıllardır acı yemiş,acı içmiştik.
Kendi kefenlerimizi,
Ellerimiz le ölçüp biçmiştik.
Alevlerini artırın cehennemin,ey zebaniler;
Çünki zalimler geliyor,
Lanetlenmiş olduklarını,onlarda biliyor...

Onların mataralarında kan vardı;
Biz içecek su bile bulamıyorduk.
Yerlebir oldu evlerimiz,
Hiç bir evde oturamıyorduk.
Çocuklara bile acımıyorlardı.
Yani anlayacağınız;yürekleri o kadar dardı.
Filistindi burası,
Bırakıp gidemezdik yurdu...

Yazanlar yazıyordu günahları,
Bozupta tuzakları,
Onlara başka tuzaklar kurdu...
Bunların şerrinden binlerce insan,
Rabbine sığınıp sığınıp durdu...

Onlar cenazelerini;bağıra çağıra gömüyordu,
Biz ise fatihalarla,tekbirlerle...

Onların ağlama duvarı vardı,
Bizim Mescid-i Aksa'mız.
Aksın vatan için,aksın kanımız.
Yüzümüz gülse bile,
Ağlar durur hep bir yanımız.
Döve döve bütün çocuklarımızın kemiklerini kırdılar.
O televizyon da gördüğünüz çocuğu,
Baba'sının kucağında vurdular.

Ağla,
Ağla insanlık ağla;
Ağla da dursun bu akan kanlar...