Biz Senden Küsmedik Artvin

Biz senden küsmedik artvin
Kaçışımız senden değil
Seni sevmediğimizden değil bu gidiş
Sana kızgınlığımızdan değil bu terkediş
Sarp dağlarına yenik düşmedik biz
Bilakis bağrında öğrendik zorluklara göğüs germeyi
Geçim sıkıntısı, gelecek kaygısı, ekmek parası dedik
Düştük yollara, kimimiz istanbulda, kimimiz bursada
Dört bir yanına dağıldık memleketin
Sen hep yüreğimizdeydin
Gelmek için gün saydı çoğumuz
Ve ölümü bekledi sana gelebilmek için yaşlılarımız
Onlar bir ömrü senin toprakların üstünde eskitenler
Dalından koparılmış bir çiçek gibi her gün
Kurudu kurudular
Rüyalarında seninle, Konuşmalarında sen
Sensiz bayramları senli anılarla yad ettiler
Gitmek kolaydı da geride bırakılanlar vardı
Kimi hayat arkadaşını sende bıraktı
Kimi tüm akrabalarını, tanıdıklarını
Sende kaldı çoğumuzun çockluk anıları
Kim bilir bir daha sılaya ne zaman dönülecekti
Gidipte dönmemek gelipte görmemek vardı
Ve dönenler seni bıraktığı gibi bulamadı
Dağlarının güzelliği değişmemişti şüphesiz
Eskisi kadar güzeldi silüetin
Sadece yanlızlığa saplanmıştın
Enkazına gömülmüştü anılar
Yıkık dökük viranelerin
Yollar tarlalar sınırlar
Bizim gibi onlarda
Yıllardan nasibini almış
Çoğusu gurbetin bize yaptığı gibi
Tanınmaz hale gelmiş kaybolup gitmişlerdi
Arkamızda bıraktığımız dostlar akrabalar
Hepsini tek tek dolaşmak vardı ya
Toprağın altına düşen sadece
Binalar ve anılar olmamıştı
Mezarında ağırladı büyüklerimiz
Çocukluk arkadaşlarını
Hüzün dolu olsada buluşmalarımız
Hep bu vuslatın özlemini yaşadık
Senden gidince anladık değerini
Anladık güzelliğini nazlı sevgili
Gönül koyma bize kaderde varmış ayrı düşmek
Belkide tek çaremizdi çekip gitmek
Yoksa kim ister canım vatanını terketmek
Biz senden küsmedik artvin
Küsemeyizde zaten
Ciğerimize sinmiş
Memleket kokusu varken