Biz Üç Kişydik

Biz Üç Kişiydik

Biz üç kişiydik
Hiç dörde yükselemedik
Ya biz almadık aramıza
Ya da bizi onlar alamadı yanlarına

Biz üç kişiydik
Hep birlikteydik
Biri sağımda dururdu
Biri solumda
Ben hep ortada kalırdım
Kimse anlayamazdı bizi

Biz üç kişiydik
Hep aynı oksijeni solurduk
Bir araya geldiğimizde
Ne sağımız vardı ne solumuz
Sadece insanlığı düşünür
Her çay yudumunda
İnsanlık için huzuru arardık

İnsanların huzuruna her çıkışımızda
Yine onlar dedirtirdik
Biz üç kişiydik
Dördüncümüz yoktu bizim

Tek bir düşüncede birleşirdik
Bu insanlık için nerde yer almalıydık
İnançlarımız vardı bizim
Ve inancımız için inandık
Ve hedefe bir basamak atlamayı başardık
Ama ayrı düştük

Yine nedense biri soluma
Biri sağıma gitti inancı için
Ve ben yine ortada kalmıştım
Ayrı düşmüştük
Ama yine biz üç kişiydik

Biz inancımızın bir basamağını
Ardımızda bırakmıştık
Çünkü biz inanmıştık
Ve biz inancımız için ayrılmıştık

Biz üç kişiydik
Hep bu insanlığı düşündük
Sağımız ve solumuz yoktu bizim
Şimdi ayrı düşsek de
Elbet inancımızda buluşacaktık...

(10 Ekim 2009 13.48)