Bize Kimse Söylememişti

Bize kimse söylememişti
Biraz mutluluk
Biraz da tebessüm
Saklayın diye çocukluğunuzdan yarınlara.
Ama yine de kızmıyorum onlara.
Çünkü;
Onların öyle bir derdi yoktu.
Belki yoksul,
Belki bedenleri yorgundu.
Ama yürekleri,
Ne sevgiden yorgun,
Ne de yoksundu...

Devir kötü paşam
Darağaçları da meydanlara kurulurdu
Alem ibret alsın diye.
Kimse cür'et edemezdi
Bir daha o suçu işlemeye.
Oysa şimdilerde!
Kurulur oldu darağaçları sinelerde.
Ne asan belli
Ne asılan.
Sevmek de
Sevilmek de koskoca bir yalan...

Asri mezarlıkları vardı
Hep,
Belli olurdu içinde yatan
Başındaki tarihi mezar taşından.
Ya şimdi!
Kaç kişi gömülü sinelerde.
Ne yatan belli
Ne yatıran.
Kim yeniden yazacak
Bu kötü talihi sil baştan...

Mertti insanları
O yıllar.
İçi de bir
Dışı da bir'di.
Huzur kokardı her yer,
Herkes birbirine güvenirdi.
Ya şimdi;
Ne mert belli
Ne de namert
Dost-düşman karışır oldu besbelli.

Ser verilir
Sır verilmezdi
İzinsiz bir bağın gülleri bile derilmezdi.
Diken belli,
Gül belliydi.
Candandı her bir can
Adam gibi adam
İnsandı.
Baldan tatlı dilliydi.
Hele şimdi;
Ne gül belli
Ne bülbül.
Dudaklarımızdan tebessümlerimiz bile uçuk
Sen bari yerimize şakı,
Gül eylen
Büyümeden,
Gözleri boncuk çocuk...