Bize Ne Oldu
Bu ne hal gülüm
Kopan fırtına yüreğimizden mi ses verir
Sustu mu dilimiz
söylemez mi sevdamızı
son durağa mı takıldı aşkımız.
Hüzün bulutları çöreklenmiş
Matemini mi yaşıyor gözlerimiz.
Bir karanlık çıkmazda kayboldu ellerimiz
Kuru yaprak misali
mum ışığında titremekte gölgemiz.
Hayatımız katledildi acımasızca
Ara bozan zalimin ellerinde
Ben sustum, sen sustun
Boynu bükük kaldı sevdamız soğuklarda
Bu ne hal gülüm toprak üşür.
Gök ağlar,yıldızlar yalnız
Yüreğimizin ateşi söndü mü ne
Gecenin bir yerinde ansızın
Söner ışıklar
Gözlerim uyanmaz senli sabahlara
Sonrası
ömrüm sürünür düşkün yüreğimle
Ne çare olur sığıntı hayatlar
Ne döner devran eski mutlu zamana
Bu ne hal gülüm
Bize neler oldu.
Çok teşekkür ederim şiir dostları..Saygılar..
sessizliğin sonu bir fırtınadır belki, kimbilir...
bazen de uzunca sessizlik korku ve endişe verir içten içe,
böyle olmamalıydı, olamazdı vurgusu çok anlamlı,
saygılarımla.
Yüreklerde Ateş Sönsede Şaire Sönen Ateşin Akibeti Korlaşmaktır korun akibeti için için yanıp tükenmektir.Kor tükenir Geriye külleri kalır küllerde savrulur yeri kalır ama mutlaka bir izi kalır geride.Yürekte yanan sevda ateşinin.Tebriklerimi bıraktım sayfanıza.
Sayın şair anlamlı bir esere imza atmış.Şair yüreği bu.Kurgu veya gerçek fırtına gibi esmiş dünyasında.Tebrikler şair yüreklere.Sonsuz saygılarımla..