Bobo'nun Acılı Anları

küçük el radyosunda
tarihti şarkılar...
konuşulanlar sözdü,
unutulmuş kentlerde
dağılmış umutlardı...

(ikimiz de kandırılmıştık belki de)

(Kutup Ayısı)

buzul sessizdi, içi kadar soğuk,
gizlenenler açıklanmıyordu.
sansür konulmuştu,
kilitler Um'du...
ihanetti her nedense arayamamalar,
sabır yüreklerde kararmış,
canavardı susmalar...
kapat gözlerini şimdi,
çınlasın ağlamalar...

(yavru Fok'un korkusuydu gözlerin,
süte mi doyamamış, anasına mı kanamamış.)

çıkmıştı buzula öylesine umarsız,
bir pençelik işi vardı, ama o kıyamamazlık,
kar tanelerinin binlercesi bulut
ya da satenlerden sis oldu...
küçük bir şıkırtıydı atlayışı,
o canına can katıp kaçışı...

ve sevmek!
yük müydü, ağırlık mıydı?
bu denli mi yaşamla kavgalıydı?

düşünüyordu işte,
volkanlar gibi,
patlamayı unutmuş,
gömülmüş korlarına
ölürcesine yanmalara
yatmış...

.......yine,
bir mum ışığı aydınlık kadar,
haykırmak vardı,
ele güne ki sana,
haykırmak!
yalansızların yalanlarına,
ah dedi iki yüzlülük ah!...
çıkma yarınlarıma,
içimizdeki,
dönüşmesin drama...