Bobo'nun Anlamlarla Yüklü Deli Dolu Yaşamı

1
ve anladı ki!
yaşamak!
anlamlı bir dağdı,
buzul da olsa...

sevdası,
sevda'nın ucunda,
kızarmış bir gül,
belki ekilen tohumdu,
kardelendi
bıraktığında...

2
oysa doğumla ölüm arasındaydı
gizlenen...
o boşluktu ki/
görülmeye üşenilen...
ve ipekten bir düş gibiydi
gerilen...
( ama kaderi belirleyen...)

yalnızdı uğultular arasında,
kırıntıydı bu dünyada da...

3
çökünce böğürdü,
çatırdadı sular,
uyandı yıldızlar,
maytap maytap patladılar,
o süzmebal renkli ışıklar...

neden sonra gördü!
ki lacivertlerin en güzelinde
kaşiflerini yeryüzünün...
( cules verneydi, kaptanıyla mobidikti,
barbarostu, piri reisti, kiristof kolomptu
vespuçiydi, denizci kustoydu, ihtiyar balıkçıydı kılıcıyla...)

4
can Veren vardı,
emaneti Alan vardı...
her şey sulardı
bulanmamıştı,
sen!
sevdam!
bir anlasam,
buz muydu yaşam?

yoksa,
yoksaymasam