Boğazıma Kaçtı Sevdan

Hani yollar tükenene kadar,
yürüyecektin hep benimle.
Hani geceler tükenene kadar,
Hep uyuyacaktın benimle...

Sevdan boğazıma kaçtı yine,
Ne zaman öksürsem,
Aşk-ı zehir kusuyorum...
Ne zaman adın geçse tebdil-i mekan da,
Utancımdan ahraz-ı lal olup,
Ağzımı kapatıp susuyorum...

Can simitsiz denize düşen gibi,
Öyle yılana sarılmış halde yüzüyorum.
Bir can ise mevzu bahis olan,
Boynum kıldan incedir,
Elimde kalem divit,
Resmimi mezar taşına çiziyorum...

Düştüm yerlere yağmurlu bir günde,
Ellerimi çamurlu sulara sürüyorum.
Söyle yorgun bedene ne kadar söz geçer,
İşte basit bir hayat şiire konu olan,
Önüne boylu boyunca seriyorum...

Boynumda ki ip son kertiğinde,
Sehpayı kendi ayağımla deviriyorum.
Ve
Aldığım nefese,bir nefes borçluyken.
Yüzümü ölümün soğukluğuna,
İnadına, gülümseyerek geriyorum...