Boğuluyorum

Karanlık güneşlerin doğduğu gündüz vakitlerinde,
Su olmayan mekânlarda boğuluyor gibiydim,
Sanki bütün kapıların anahtarları kaybolmuş ve kapı yerine duvar örülmüştü.
Kocaman dev gibi, betonarme bir duvar.
Boğazlı kazak giymiş gibiydim. Çıplakken bile boğuluyordum.
Çare ararken çaresiz, umut ararken umutsuz oluyor,
En yaralı şeylerin gereksiz olduğunu görüyordum.
Hepsi yetmezmiş gibi bir de manasız bakışlar.
Ve saçmalıklarla yoğrulmuş cümleler uçuşuyor kulaklarımın atmosferinde,
? Büyük adam olucam ? deyip de hedefe şartlanırken,
Bir de bakmışım ki sinek olmuşum hedef yolunda ilerlerken.
Daha ulaşamadan ulaşılmaza, faydasız olduğunu görüyordum ulaşılmazın.
? Zorlukları aşmalısın, dikensiz yol olmaz, ileride daha da zorlanacaksın ?,
Geç bunları Allahını seversen, ilkokul çocuğu muyuz?
Doğarken diken üstünde doğuyoruz, kaldı ki ileridekini merak etmem.
Sinek olmuştum hedef yolunda ilerlerken,
Sırf uçamayım diye kanatlarımı bile kopardılar.
Üstüne üstlük ters çevrilmiş bir su bardağına hapsettiler.
Bir o cama, bir bu cama çarpıyorum, belki çıkarım diye.
Bir tek sigara dumanı eksikti teneffüs ettiğim havanın içinde.
Midem bulanıyordu, çıkarcı salyaları akan yaratıklardan.
Çok rahatlarmış gibi davranıp, bir taraflarında ceviz kıranlardan.
Sırf umutların kırılsın diye, ezbere yazılmış kâğıtlardan konuşanlardan.
Duvar gittikçe büyüyordu çıldırmışçasına,
Betonarme gitmiş, etten kemikten örülüyordu, karşına çıkanlardan.
Sıkılıyor, boğuluyor, karmaşıklar âleminde can çekişiyordum.
Doluyorum, haykırmak istiyorum, haykıramıyorum.
Dursun artık bu yılgınlık, bitsin yeter tükendim,
Alabildiğine bağırabileceğim,
Bağırdıkça rahatlayabileceğime inandığım bir ortam bile kalmamıştı.
Olmuyordu, kesmiştim her şeyle bağlantı kablolarımı.
Mücadele etmemim tek sebebi merakımdı.
Gücümün tükenmemesinin sebebi ne zaman bitecek sorularının cevabı,
Ve sonunda ne olacağı, bu sefer neyle karşılaşacam olgusu.
Devam etmek istemesemde, devam ediyorum ümitsizce,
Kurtulmak isterdim bulunduğum bu çamurlu okyanustan.
Görüyor musun bak? Hala umut ediyorum.
Ama ne fayda,
İleriyi göremeyim diye mil çektiler gözlerime,
Doğrulara ulaşamayım diye zincir vurdular ellerime,
Konuşamayım diye mühür vurdular dilime.
Yani yapacak bir şey kalmadı ömür törpülerine.
Yaptığım tek şey var,
Yaşıyorum öylesine...