Boğuyordum

boğuyordum

bir seçim değil bir zorunluluktu

ta ki

geriye bir şey kalmayana kadar

belki de kurtuluş

bazen en derin yarayı açar

kaybolan her şeyin acısını

daha çok hissedersin

sence

izan görmeyi bilene mi

anlamayı seçene mi ait

bence çok oldu her şey rengini kaybedeli

ben şimdi beni bilen her şeyin silindiği 

zamanın içinde kırık bir çerçeveyim

ben şimdi solan hatıraların

son iziyim

ömür ezgisinin son notası

en acı nağmesinde kaldı

sen söyle

kefaret

geçmişin hatalarını mı affeder

geleceğin umutlarını mı

bazı bitişler başlangıçları öldürür

bazen yeniden başlamak için değil

kaybolmamak için çabalarsın

bazı kayıplar varlığı bile unutturur

bazıları sadece savrulan toz olur

rüzgar bile yönlerini bilmez