Bohem Nefessizliği

Sussam neye yarar ki Zaman,

Öksüz, yetim, ıssız, belki de yuvasız bir ceninim yaşlanmış,

Bir yavrum var, koparılmak istenen tenimden,

Bir eşim var, ruhumun ta kendisi olup çıkmaya çalışan  nefesimden,

Bir kandaşım, kardeşim var dünya üzerinde tek kalan, ıssız, yalnız...

Konuşsam neye yarar ki Zaman,

Dilimde yalvar yakar çırpınışları var kaderimin,

Ruhumsa can çekişir oldu kabuğunun sıkıştırdığı bedeninin...