Bölük Pörçük Ardından

zihninin pastoral adımları takibindeyim

bir parantez içiyim
solumdan sağımdan o kendine dönük
kesik çizgilerle
süratle derin
süratle sakin
parantez içi
imlanın büyük savaşımı
göğümde büyüyen ünlem işareti
nokta
virgül
eş dost
konu komşu
noktalı virgül
anlatmaya yeltenemediklerimi
iyice
iyiden iyiye anlattırmayanlar
daracık anlara sığdırılan geniş acılar

bir ürküyüm
sağ bacağı kopuk bir balerinin
beyazı alıyor gözbebeklerimi
sahne korkusu ilişiyor ön sıralardan
bir iki
bir iki
ve üç dört
kuğu gölü alabildiğine doğuyor karanlıktan
alabildiğine tedirgin
yazık, alabildiğine perişan

yitik bir perspektifim
hiçbir tabloya
düşmüyor izdüşümüm
hiçbir kompozisyona
terk edilmiyor
fırça darbelerinden
gölgelerden
nicesinden yara alan
tuhaf hüznüm

bir figüran eskisiyim
ismim katiyen geçmeyecek
öykülerin kıyısından
ellerim dumanları
dudaklarım alelacele terli
söz yok
konuşmak yok

zihninin pastoral adımları takibindeyim
rönesansına sığınıp