Bölünsün Şehir

bilinmez
kıblesi dağınık kıyama dururken gözlerin

hikayesi kör o çiçeğin
usul bir eylemde, renklerinin gasp edilişini görüyor mu

görüyor musun
ışıkları kırarken aynalar, güneşin göç edişini
yurtsuz bir avucun duasında kaybolan rüzgar, esiyor mu vazgeçip

kulaklarında o malum uğultular
hani sert bir ezgiye benzeyen ve bozan cemalini iklimin
adını değiştiriyor mu eylül'ün

tersine uçarken kuşlar
ılıcak sulara
hasretin üşüyen tavrı, deliyor mu suskunluğu



medet !
umursamaz zamanların kuşluk renklerine
ezanı çağır, bu korkak ıssızlık

bölünsün şehir tam ortadan ikiye
ya seccadeler yayılsın
ya masalar kurulsun sabahçı meyhanesine

kimi meşk etsin
kimi secde

varsın tanrı bilsin doğruyu
unuttuğum

ya sevabınla uçayım
ya günahınla asayım, ibrişimler sarılırken boğazıma
ve tükürürken içimi

bir şiir demetine
imzamı unutunca dimağım ...