Boş

ne desem boş...
sesin avazı çıktığınca çığlıklarını duyuramadığı gün bu gün...
ne daha çok yakar canı?
bilmem...
doğum sancısı,
kurşun yarası,
belki can kaybından hallicedir sızısı...

çaresizliğin kelepçeleri boynumda,
ellerim sıcacık kan kırmızı yokluk...
göğsüm soğuktan değil, alması ağır nefesten hırlar...
ben böyleyken kim bilir o ne gam çeker...

yok olsun sokak,
yıkılsın yollar...
ve ben, kahrolası çaresizliğimle sevişken dem...
tüterim sessiz haykırışlarımla inceden.

ben susmuşken haykırıp çareszliğimi,
o ne vurgun yemiş kan kusar ciğerden...